مرگ خیال

محصولات آینده چه چیزی باید داشته باشند که امروز ندارند؟ بزرگترین خلاء محصولات امروزمان چیست؟در این چند دهه اخیر ما به شدت به مواد جدید ، به تکنولوژهای ساخت و روشهای پیچیده تولید پرداخته ایم . به میکرو کردن عناصر سازنده محصولات مان، به فشرده تر کردن امکانات مختلف در لایه های یک محصول، به فرمهای ارگانیک ،به ساده تر کردن استفاده، به مدولار کردن ، به بازیافت، به چند کاره کردن یک محصول ، اما باز نتوانسته ایم از زیر سایه سنگین ماشین فرار کنیم . حفره بزرگ دنیای امروز دنیای خیال است .بی شک بزرگترین نقیصه محصولات امروزفقدلان حس شاعرانه است . آنقدر در زیرنور افکن های پر نور شهر زندگی کرده ایم که لذت توهم تخیل در تاریکی را از یاد برده ایم . دنیای امروز بال خیال انسانی مان را شکسته .همه چیز به شدت روشن و واضح و قابل فهم شده ما اسیران روشنایی علم شده ایم.ما که روزگاری آسمان را صحنه نمایش هزاران داستان خیال انگیز می ساختیم امروز آنقدر شهر مان روشن شده است که حتی ماه هم از بین آسمان خراش ها صورت خراشیده می شود چه رسد به ستارگان.جهت گیری عمده طراحی صنعتی و سایر رشته ای طراحی آنقدر در خدمت این جریان قرار گرفته است که رسالت اصلی خود را از یاد برده است . در هم همه هزار توی ماشین ها اولین و آخرین قربانی پرنده خیال انسانی است .نگذاریم این پرنده بیش بمیرد

کوزه ها

ورسیدیم لب دریایی ....
نیک میدانم تو تشنه معنایی
اما ما مانده ایم و این همه کوزه
بیا کوزه ها بشکنیم و
در آب شویم
بی کوزه

خواب بی برگی

در پی هزار سال جانی که بر تن این کهن بوم گذشته است به گمانم در کم برگترین روزگارش این روزها برگی نمی افکنیم
بیش از این خواب غفلت بر ما حرام باد.

خود مهم پنداری

شاید یکی از دردهای کهنه ما ایرانیان که در فرهنگ ما به شکل عمیقی در لایه های ذهنی اکثرمان شکل بسته خود مهم پنداری باشد. بسیاری از ما گمان داریم که عالم بدون حضور ما ایرانیان چرخش می لنگد و اگر ما نباشیم احتمالا بسیاری از امور عالمیان در هم خواهد ریخت؛ این موضوع حتی در لحن دیپلماسی و ادبیات سیاسی ما هم وجود دارد
توده بسیار زیادی از ایرانیان گمان می برند نقش ایران در اقتصاد جهانی چنان است که نپرس؛این در حالی است که در کمتر سایت محصولات مصرفی ( در هر زمینه) که در مقیاس جهانی فعالیت می کنند نامی از ایران برده می شود ؛در کمتر زمینه علمی و عملی ما در تولید نرم افزاری و سخت افزاری حرفی زده ایم .جامعه بسته و ایزوله ایران برای آنکه جانی تازه بیابد بیش از دشمن انگاری عالم و خود مهم پنداری؛ نیاز به شناخت واقعی تر از موقعیت خود دارد؛به چیزی فراتر از دایره بسته کنونی که در ذهن و روان ما به شکل درونی و در مناسبات روابطمان به شکل بیرونی وجود دارد، ما نیازمند به شناخت خود و بار تعریف از خود هستیم چه در لایه های فردی و شخصی و چه درلایه های اجتماعی و فرهنگیمان

آغاز سال نو

در لحظاتی که رقص هزاران نور قهقه شادمانه مردم این سرزمین را بر آسمان می برد تنها تصویری که در ذهنم نقش می بست صورت خسته و گریان مضطرب مادران عراقی و یاد صورتهای پر اضطراب دیروز مادران سرزمین مادری ام بود؛هرگز غفلتهای پر زرق و برق محصول سیاستهای سرمایه سالاری توان پاک کردن این تصاویر را از انتهای ذهنم ندارند