خود مهم پنداری

شاید یکی از دردهای کهنه ما ایرانیان که در فرهنگ ما به شکل عمیقی در لایه های ذهنی اکثرمان شکل بسته خود مهم پنداری باشد. بسیاری از ما گمان داریم که عالم بدون حضور ما ایرانیان چرخش می لنگد و اگر ما نباشیم احتمالا بسیاری از امور عالمیان در هم خواهد ریخت؛ این موضوع حتی در لحن دیپلماسی و ادبیات سیاسی ما هم وجود دارد
توده بسیار زیادی از ایرانیان گمان می برند نقش ایران در اقتصاد جهانی چنان است که نپرس؛این در حالی است که در کمتر سایت محصولات مصرفی ( در هر زمینه) که در مقیاس جهانی فعالیت می کنند نامی از ایران برده می شود ؛در کمتر زمینه علمی و عملی ما در تولید نرم افزاری و سخت افزاری حرفی زده ایم .جامعه بسته و ایزوله ایران برای آنکه جانی تازه بیابد بیش از دشمن انگاری عالم و خود مهم پنداری؛ نیاز به شناخت واقعی تر از موقعیت خود دارد؛به چیزی فراتر از دایره بسته کنونی که در ذهن و روان ما به شکل درونی و در مناسبات روابطمان به شکل بیرونی وجود دارد، ما نیازمند به شناخت خود و بار تعریف از خود هستیم چه در لایه های فردی و شخصی و چه درلایه های اجتماعی و فرهنگیمان